Głównym celem procesu planistycznego powinna być optymalizacja, tj. dążenie do racjonalnego i efektywnego gospodarowania przestrzenią przy równoczesnej ochronie zasobów naturalnych. Jednocześnie planowanie przestrzenne powinno pełnić rolę regulacyjną, tzn. godzić interesy różnych stron (interesy prywatne z dobrem wspólnym). Można to osiągnąć poprzez prowadzenie spójnej polityki planistycznej opartej na dokumentach planistycznych.

Jednak, aby planowanie przestrzenne dobrze spełniało swoją regulacyjną rolę, niezbędne jest aktywne włączenie społeczności lokalnych na każdym etapie procesu planistycznego. Nieodłącznymi składnikami postawy obywatelskiej są: świadome uczestnictwo (partycypacja społeczna), poczucie współodpowiedzialności oraz nieobojętność na to, co dzieje się w najbliższej okolic.

Praktyka konsultacji społecznych w gminach pokazuje, że komunikowanie się ze społecznościami lokalnymi polega zwykle na jednostronnym przepływie informacji (od urzędu do mieszkańców). Niedostatecznie stosowane są formy komunikacji bazujące na dialogu oraz udzielaniu informacji zwrotnej. 

Narzędzia geowizualizacyjne pozwalają włączać zasoby danych przestrzennych do procesu konsultacji. Tym samym mogą przyczynić się do zwiększenia atrakcyjności i merytoryczności procesu konsultacji.